Oda svemogućim ljudima

kad se sete da umreti moraju
svemogući ljudi
sa brigama o budućnosti
koju neće doživeti
ravna linija horizonta
dole su nemirni valovi
gore su oblaci
između svemogući ljudi
telo im propada
a um se kvari
svest im je jedinstvena
o svemu  istovremena
nevidljiva
večnost iz trena
svemogući ljudi
u svemiru sami
prolaze
prolaze
prolaze
a tek su nastali
gde posle odlaze
za bilion i bilion godina
da li će biti sveta
sa svemogućim ljudima
od kosmičke prašine su im tela
potrošna i starenju sklona 
svemogući ljudi
nisu jedinstveni
priroda im je svemirska
donela ih je kometa
iz drugih dimenzija
žive na planeti očaja
ti svemogući ljudi
stalno nesrećni
jer misle da su sami
svemogući ljudi
postaće mašina
za večnost spremna
sledeće doba
međuzvezdana svemirska putovanja
vodiće svemogući čovekmašina 
daleko od uma
a tako blizu svesti
pitanje nad pitanjima
izvor stalnog čuđenja
zašto postoje svemogući ljudi